Week 3

Maandag acht mei had ik weer een lange reisdag na vijf dagen te hebben relaxed op de Togean Islands. Om acht uur ’s ochtends vertrok ik met een bootje naar de haven van de Togeans, daar pakte ik om negen uur de speedboot naar Ampana. In Ampana kwam ik een local tegen die ik had gesproken voordat ik naar de Togeans vertrok. Hij gaf aan dat hij me wel naar het vliegveld wilde brengen, dus hop achterop z’n motor met m’n backpack.

Het vliegtuig vanuit Ampana naar Palu was niet zo groot, denk dat er zo’n 80 mensen inpassen, het was m’n eerste keer met een propeller vliegtuig:). De vlucht naar Palu duurde maar 20 minuten. De volgende vlucht ging naar Makassar (met vertraging) waardoor ik wat stress had voor de volgende overstap. Tijdens het uitstappen bij Makassar kwam ik een vrouw met haar zoontje tegen die ook de overstap naar Denpasar moesten halen dus ben met hun meegelopen en ondertussen gebabbeld.

Vrijwel alle vrouwen uit Sulawesi die me vroegen of ik alleen reisde lieten met een afkeurend gebaar en blik weten dat ze dat maar niks vonden. In Ampana kwam er een zwangere vrouw naar me toe die wilde dat ik haar buik aanraakte. Ik vroeg aan de vrouw tijdens het lopen naar de overstap waarom die vrouw dat vroeg, ze vertelde dat sommige zwangere vrouwen dat vragen omdat ze willen dat hun kind iets meekrijgt van de degene die hun buik aanraakt..

Rond acht uur ’s avonds kwam ik aan in Denpasar en werd bestookt door de vele taxi chauffeurs van het vliegveld. Het was wel grappig dat de eerste 50  meter 300.000 werd geroepen en ze steeds verder zakten terwijl ik verder van het vliegveld liep. Na een stukje lopen kwam ik een blue bird taxi tegen (met meter en betrouwbaar), rond negen uur checkte ik in bij een homestay in Sanur en ging ik opzoek naar wat te eten.

Ondertussen kon ik niet kiezen wat m’n volgende bestemming zou worden. Ik wilde graag naar Flores maar was het vele reizen een beetje zat. Dus bleven Lombok, Nusa Penida en Nusa Lembongan over. Ook daar kon ik niet tussen kiezen en besloot er een nachtje over te slapen.

’s Ochtends wist ik het nog niet (zoveel keuzes en te weinig tijd voor allemaal) en besloot ik om naar Nusa Lembongan te gaan voor twee dagen. Van daar uit gaat er een boot naar Lombok en indien ik naar Nusa Penida wilde kon ik een boot charteren bij een local.

Rond vier uur kwam ik aan in Nusa Lembongan, de homestay waar ik verbleef was op loopafstand van de haven. Deze keer heb ik gekozen voor iets meer luxe en heb voor de tweede keer van m’n reis een kamer een airco gehad, heerlijk!

Na mezelf te hebben geïnstalleerd zocht ik op TripAdvisor naar een leuk restaurantje, ik had zo’n trek in pizza! Gisteren in Sanur zag ik pizza op de kaart staan maar toen ik ging bestellen was het ‘finished’ zoals wel meer dingen haha. Ik was toen te moe om verder te zoeken dus vandaag poging twee voor pizza:). Na een belletje naar het restaurant voor een pick up en drop off voor in de avond ben ik een stukje gaan wandelen. Ik moet nog steeds erg wennen aan de drukte en vele toeristen op Bali en hier. Op Sulawesi ben ik in twee weken tijd misschien 20 a 30 toeristen tegengekomen en hier zie ik er zoveel per tien minuten. Een meer westerse instelling voelt na Sulawesi als minder fijn, zo toeristisch allemaal. 

Bij Hai Bar & Grill hadden ze pizza en lekker dat ie was! De toetjes zagen er enorm lekker uit maar ik zat zo vol dat het er niet meer bij kon. Het was een best luxe restaurant, vol toeristen en toen ik in m’n eentje aan tafel ging zitten werd er wel even opgekeken. Zelf vind ik het niet erg om alleen te eten, ik vermaak me wel met het observeren van de mensen;).

De tweede dag op Nusa Lembongan besloot ik om de volgende dag naar Nusa Penida te gaan, gokkend opdat het daar heel rustig is qua toerisme. Komang, een meisje uit Lembongan heeft me in een aantal uurtjes de mooiste dingen van Nusa Lembongan en Nusa Cenningan laten zien, o.a. een mangrove waar ik met een bootje doorheen ging. De rest van de dag was vrij relaxed, bij een paar zaakjes wat wezen eten en drinken en ’s avonds een Balinese massage (de tweede pas) genomen en daarna een aloë vera wrap. Het avondeten bij Bali eco voelde als een feestje op m’n bord, jasmijn rijst met maïs, paprika, doperwtjes, kip en nog wat groenten, zo lekker! Voor het slapen gaan nog even video gebeld met familie en vriendinnen en daarna als een roosje geslapen. 

De volgende dag vertrok ik begin van de middag met een bootje van een local naar Nusa Penida. De homestay waar ik verbleef was oké. De eerste nacht verbleef ik in een kamer waar het toilet en de douche bijna op elkaar zaten en waar de deur niet dicht kon omdat het toilet in de weg stond, met als gevolg dat de halve kamer nat was na het douchen… Wat hebben Indo’s met spiegels overal waar je doucht? Dit is de zoveelste kamer waar je jezelf van drie kanten kan bewonderen tijdens het douchen haha.

Naast de homestay zit een supermarktje en een warung van dezelfde eigenaar als de homestay. Tijdens het bestellen van het avondeten hoorde ik vier keer finished en eigenlijk was er alleen nog maar nasi goreng dus dat maar gegeten. Die avond werd ik overvallen door vermoeidheid en ben ik vroeg gaan slapen. De deur van m’n kamer ging zo lastig op slot, dat de eigenaar me moest helpen en het zelf bijna niet voor elkaar kreeg. De volgende ochtend vroeg ik om een andere kamer en dat was geen probleem gelukkig. 

Samen met een Britse vrouw heb ik een tour gedaan naar een cave tempel, die nog in gebruik is. Bij aankomst was er een ceremonie bezig waar we even mochten kijken. Vervolgens gingen we de grot in, een smalle ingang van ongeveer 1 bij 1 op je billen zo’n drie meter naar beneden via stenen. Toen we eenmaal binnen waren was het zo immens groot en indrukwekkend. We waren de enige toeristen in de grot en konden op ons gemakje rondlopen en alles bekijken. De volgende stop was 1000 Islands. Na een flinke afdaling via trappen ( waar je soms echt de spagaat moest doen om naar de volgende trede te gaan) hadden we mooi uitzicht over 1000 Islands. De gids (ook een Komang) sprak vrijwel geen Engels en kon ons niet uitleggen waarom de naam 1000 Islands is en we maar zeven rotsen zagen. De klim terug naar boven was best wel pittig, zelfs de gids had er moeite mee. 

Er is geen ov op het eiland en eigenlijk rijdt iedereen op scooters. Ik besloot uiteindelijk om geen scooter te rijden omdat ik dit enkel eenmaal op een blauwe maandag had gedaan en als ik op m’n smoel zou gaan ben ik niet verzekerd. Dit maakte dat ik best wel afhankelijk was van de homestay. Ik vroeg de eigenaar of iemand me kon droppen en oppikken bij een eettentje en dit was gelukkig geen probleem. Ik ben gaan eten bij the gallery, gerund door Mike en zijn vrouw. 

Mike woont al tientallen jaren in Indonesië met zijn Indonesische vrouw, het eten was erg lekker en ook hadden ze een galerie en je kon er lokale souvenirs kopen om de lokale bevolking te helpen, heb leuke dingen gekocht daar! Tijdens het wachten op m’n vervoer terug raakte ik gesprek met een Amerikaan die nu een jaar in Nusa Penida woont, ik vroeg aan hem wat ik ook al eerder aan de gids en eigenaar van de homestay had gevraagd maar geen antwoord had gekregen. Hij vertelde dat de lokale bevolking zo’n 1.2 a 1.3 miljoen rp per maand heeft om van rond te komen, zo’n 80 euro. Bizar als je er over na denkt dat de meeste mensen in NL dat per dag verdienen. Hij vertelde ook dat ze hier geen huur betalen omdat de vrouwen na het trouwen gaan inwonen bij de man (in het familie huis).

De volgende dag ontdekte ik met de gids Komang de andere kant van het eiland. Gelukkig was Komang een goede scooterrijder want de wegen waren soms erg slecht. Ook de weg naar broken beach, de weg ernaar toe deed de naam eer aan poeh… we bezochten ook crystal bay en nog wat plaatsjes. Gedurende de dag verontschuldigde Komang zich meerdere keren voor zijn gebrekkige Engels. Ik besloot om mijn lonely planet phrase en woordenboekje in het indo-engels aan hem te geven zodat hij kan oefenen en hopelijk wat Engels oppikt zodat hij meer werk kan krijgen.

Ik had voor vier nachten bij de homestay geboekt maar het bleek dat ik in drie dagen genoeg had gezien van het eiland en het voelde niet fijn om continu afhankelijk te zijn qua vervoer. Gelukkig deed de eigenaar niet moeilijk toen ik eerder wilde uitchecken:).

Op naar Bali voor de laatste dagen!