Vertrek en de eerste dag in Indonesië

Afgelopen zondag was het zo ver, eindelijk weer naar Indonesië! Eind van de ochtend heb ik nog snel m’n spullen gepakt en voor vertrek nog even gezellig geluncht met Mill & Jo en Dian en Ricar. Daarna richting Schiphol! Bij vorige reizen kreeg ik geen hap door m’n strot door de zenuwen voor het vliegen maar dit keer was er afgezien van wat zenuwen qua drukte op Schiphol niks aan de hand. Op Schiphol viel het allemaal wel mee en kwam langzaamaan het besef dat ik zou gaan.

Na twee tussenstops, op Kuala Lumpur en Jakarta kwam ik na ruim 20 uur aan op Makassar in Sulawesi. Ik weet nog goed dat het me tijdens een eerste binnenlandse vlucht in 2013 opviel dat alle Indo’s al sliepen voordat het vliegtuig opsteeg, dit keer was ik ook meteen knock-out zodra ik in de stoel zat haha. 

Op het vliegveld van Makassar moest ik nog een uur wachten op m’n bagage. Tijdens de vlucht van Kuala Lumpur naar Jakarta zat ik naast een meisje die in Nederland woonde maar is opgegroeid in Indonesië en vloeiend de taal sprak. Ze heeft voor me nagevraagd of ik m’n bagage moest ophalen en weer moest afgeven voor de volgende vlucht maar dat hoefde niet. Gelukkig is het goed gegaan en kwam m’n backpack als laatst op de bagage band tevoorschijn. Tijdens het wachten viel het me op dat iedereen me aanstaarde, ik was de enige buitenlander daar. Twee meisjes vroegen of ze met me op de foto mochten. Ben blij dat ik de foto zelf niet heb gezien, in m’n joggingkleding, met m’n slaapkop en m’n haar dat alle kanten op ging, zie je het voor je? xD

Gelukkig stond er iemand van het hotel op me te wachten en hoefde ik niet te onderhandelen voor vervoer. Toen we de straat van het hotel inreden was ik blij dat ik de volgende ochtend weer weg zou gaan. Er waren allerlei bars en schaars geklede (hele) jonge dames. Om 01.00 uur m’n kamer aangekomen heb ik snel gedoucht om vervolgens op bed neer te ploffen.

Om 07.00 uur werd ik wakker door een nummer van Celine Dion (heb dat nummer wel 4x gehoord in de korte tijd dat ik in Makassar was) die in de hal van het hotel klonk. Een half uurtje later zat ik nasi goreng te eten en vertrok daarna richting een terminal voor een gedeelde taxi.

Bij de terminal aangekomen stonden er meteen vier mannen om me heen toen ik zei dat ik naar Bira wilde. 350.000 rupiah vroegen ze. Ik zei dat ik vorig jaar 70.000 had betaald (beetje bluffen en laag inzetten haha), er volgde een ‘discussie’ tussen hen en ze gaven aan dat het voor 250.000 kon maar niet minder. Na wat onderhandelen en weglopen kon ik voor 150.000 (10 euro) mee. Zo’n 50.000 rupiah meer dan de locals betalen dus dat viel wel mee! De rit duurde zo’n vijf uur en ik had het grootste gedeelte van de rit de taxi voor mezelf, prima deal dus! De taxi chauffeur vroeg me of ik alleen op reis was en of ik single was. Voor ik erover nadacht zei ik ja, en dat heb ik vijf uur lang geweten... Hij had het met gebaren over mij en hem samen en maakte een dikke buik beweging en zei jij mijn kind en trouwen in het Indonesisch. Nou de volgende keer weet ik wat ik moet zeggen;)